کوچ

از این به بعد در این وبلاگ مینویسم:

www.behlog.blogfa.com

متشكرم!

همين چند روز پيش، «يوليا واسيلي ‌‌‌‌اِونا » پرستار بچه‌‌‌هايم را به اتاقم دعوت كردم تا با او تسويه حساب كنم .

به او گفتم: بنشينيد«يوليا واسيلي ‌‌‌‌‌اِونا»! مي‌‌‌‌دانم كه دست و بالتان خالي است امّا رودربايستي داريد و آن را به زبان نمي‌‌‌آوريد. ببينيد، ما توافق كرديم كه ماهي سي‌‌‌روبل به شما بدهم اين طور نيست؟

- چهل روبل .

- نه من يادداشت كرده‌‌‌‌ام، من هميشه به پرستار بچه‌‌هايم سي روبل مي‌‌‌دهم. حالا به من توجه كنيد.. شما دو ماه براي من كار كرديد.

- دو ماه و پنج روز

- دقيقاً دو ماه، من يادداشت كرده‌‌‌ام. كه مي‌‌شود شصت روبل. البته بايد نُه تا يكشنبه از آن كسر كرد. همان طور كه مي‌‌‌‌‌دانيد يكشنبه‌‌‌ها مواظب «كوليا» نبوديد و براي قدم زدن بيرون مي‌‌رفتيد. سه تعطيلي . . .

«يوليا واسيلي ‌‌‌‌اونا» از خجالت سرخ شده بود و داشت با چين‌‌هاي لباسش بازي مي‌‌‌كرد ولي صدايش درنمي‌‌‌آمد..

- سه تعطيلي، پس ما دوازده روبل را مي‌‌‌گذاريم كنار. «كوليا» چهار روز مريض بود آن روزها از او مراقبت نكرديد و فقط مواظب «وانيا» بوديد فقط «وانيا» و ديگر اين كه سه روز هم شما دندان درد داشتيد و همسرم به شما اجازه داد بعد از شام دور از بچه‌‌‌ها باشيد. دوازده و هفت مي‌‌شود نوزده. تفريق كنيد. آن مرخصي‌‌‌ها ؛ آهان، چهل و يك‌ ‌روبل، درسته؟

چشم چپ «يوليا واسيلي ‌‌‌‌اِونا» قرمز و پر از اشك شده بود. چانه‌‌‌اش مي‌‌لرزيد. شروع كرد به سرفه كردن‌‌‌‌هاي عصبي. دماغش را پاك كرد و چيزي نگفت.

- و بعد، نزديك سال نو شما يك فنجان و نعلبكي شكستيد. دو روبل كسر كنيد .. فنجان قديمي‌‌‌تر از اين حرف‌‌‌ها بود، ارثيه بود، امّا كاري به اين موضوع نداريم. قرار است به همه حساب‌‌‌‌ها رسيدگي كنيم. موارد ديگر: بخاطر بي‌‌‌‌مبالاتي شما «كوليا » از يك درخت بالا رفت و كتش را پاره كرد. 10 تا كسر كنيد. همچنين بي‌‌‌‌توجهيتان باعث شد كه كلفت خانه با كفش‌‌‌هاي «وانيا » فرار كند شما مي‌‌بايست چشم‌‌هايتان را خوب باز مي‌‌‌‌كرديد. براي اين كار مواجب خوبي مي‌‌‌گيريد. پس پنج تا ديگر كم مي‌‌كنيم. در دهم ژانويه 10 روبل از من گرفتيد...

«يوليا واسيلي ‌‌‌‌‌‌اِونا» نجواكنان گفت: من نگرفتم.

- امّا من يادداشت كرده‌‌‌ام ...

- خيلي خوب شما، شايد …

- از چهل ويك بيست و هفت تا برداريم، چهارده تا باقي مي‌‌‌ماند.

چشم‌‌‌هايش پر از اشك شده بود و بيني ظريف و زيبايش از عرق مي‌‌‌درخشيد.. طفلك بيچاره !

- من فقط مقدار كمي گرفتم ... در حالي كه صدايش مي‌‌‌لرزيد ادامه داد: من تنها سه روبل از همسرتان پول گرفتم . . . ! نه بيشتر.

- ديدي حالا چطور شد؟ من اصلاً آن را از قلم انداخته بودم. سه تا از چهارده تا به كنار، مي‌‌‌كنه به عبارتي يازده تا، اين هم پول شما سه‌‌‌تا، سه‌‌‌تا، سه‌‌‌تا . . .. يكي و يكي.

- يازده روبل به او دادم با انگشتان لرزان آنرا گرفت و توي جيبش ريخت ..

- به آهستگي گفت: متشكّرم!

- جا خوردم، در حالي كه سخت عصباني شده بودم شروع كردم به قدم زدن در طول و عرض اتاق.

- پرسيدم: چرا گفتي متشكرم؟

- به خاطر پول.

- يعني تو متوجه نشدي دارم سرت كلاه مي‌‌گذارم؟ دارم پولت را مي‌‌‌خورم؟ تنها چيزي مي‌‌‌تواني بگويي اين است كه متشكّرم؟

- در جاهاي ديگر همين مقدار هم ندادند.

- آن‌‌ها به شما چيزي ندادند! خيلي خوب، تعجب هم ندارد. من داشتم به شما حقه مي‌‌زدم، يك حقه‌‌‌ي كثيف حالا من به شما هشتاد روبل مي‌‌‌‌دهم. همشان اين جا توي پاكت براي شما مرتب چيده شده. ممكن است كسي اين قدر نادان باشد؟ چرا اعتراض نكرديد؟ چرا صدايتان در نيامد؟ ممكن است كسي توي دنيا اين قدر ضعيف باشد؟

لبخند تلخي به من زد كه يعني بله، ممكن است.. بخاطر بازي بي‌‌رحمانه‌‌‌اي كه با او كردم عذر خواستم و هشتاد روبلي را كه برايش خيلي غيرمنتظره بود پرداختم. براي بار دوّم چند مرتبه مثل هميشه با ترس، گفت: متشكرم! پس از رفتنش مبهوت ماندم و با خود فكر كردم در چنين دنيايي چقدر راحت مي‌‌شود زورگو بود.

داستان كوتاه متشكرم اثرآنتوان چخوف

بانو ، حواسم را بده !

ای بانو
بيا حواسمان را پرت کنيم
مال هرکس دورتر افتاد
عاشق تر است
اول خودم
حواسم را بده تا پرت کنم

کيکاووس ياکيده

تبديل پنج شنبه به جمعه در کردستان

يک حرکت با شکوه ، يک همبستگي کم نظير ، يک اعتراض ، يک فرياد...
امروز مردم کردستان حماسه آفريدند و در اعتراض به اعدام های اخير دست به اعتصابی گسترده زدند .

برای خواندن خبر های دقيقتر اينجا کليک کنيد.

باز هم طناب دار

باز هم اعدام . باز هم اين طناب لعنتي. باز هم بريدن گلوی قناری. فاجعه... فاجعه
نميدانم با اين بغض چه کنم. دلم درد دارد ، درد ديدن پستي انسان.

پ.ن. پنج نفر از زندانيان سياسي بامداد روز يکشنبه 19 ارديبهشت اعدام شدند.

انسان محکوم به آزادی است

انسان محکوم به آزادی است.جمله ی زیبای ژان پل سارتر که اگر کار برنامه فتوشاپ هم نباشد،تعجبی ندارد که آن را پشت یک وانت سایپا ببینیم!مگر یک راننده ی سایپا نمیتواند مطالعه کند؟!به هر حال هدفم از گذاشتن این عکس،بیشتر توجه به خود جمله بود،نه محل نوشته شدن آن.

این جمله میتواند تعابیر مختلفی را در بر گیرد.شاید معنی آن این باشد که انسان ذاتا آزاد است.البته منظورم از «آزاد»،آزادی فیزیکی نیست بلکه آزادی فکر و اندیشه است که به واقع هیچ قید و بندی نمیتواند آن را زندانی کند.

تعبیر دیگر این است که انسان مجبور است رو به آزادی حرکت کند،که تاریخ این سیر صعودی را به ما نشان داده،به طوری که امروزه نسبت به گذشته شاهد کیفیت بیشتری از آزادی در جهانیم.

عده ای خودشان آزادی اندیشه را از خود سلب می کنند.آنها به نوعی ذهن و اندیشه ی خود را در قید و بند قرار می دهند که این عمل در افراد متعصب بیشتر نمایان است.این افراد به خود اجازه نمی دهند تا به چیزی که خارج از محدوده ی عقیده شان هست،حتی فکر کنند.

ژان پل سارتر فیلسوف، اگزیستانسیالیست، رمان‌نویس، نمایش‌نامه‌نویس و منتقد فرانسوی بود.

لطفا آشغال نریزید!

برای شما نمی دانم ولی برای من بسیار پیش آمده که تأسف بخورم از دیدن ماشینی که با سرعتی زیاد از خیابان میگذرد،یا دیدن شخصی با دک و پز آنچنانی که به خودش زحمت نمیدهد زباله اش را تا رسیدن به سطل آشغال در دستش نگه دارد و یا کسی که به اموالی که متعلق به مردم است و نه حکومت،آسیب میرساند و کلی بی قانونی های دیگر که مجریانشان خود مائیم.

به راستی چرا؟ به این سؤال فکر کنید که رعایت قوانینی که برای رفاه حال ما وضع شده اند،به چه کسی غیر از خود ما منفعت میرساند؟ و انجام ندادنشان چه کسی را بیشتر از خود ما عقب مانده تر میکند؟آیا مثلا با ریختن زباله در خیابان های شهر خود میخواهید با حکومت مخالفت کنید!؟ برعکس با این کار هر حکومت مستبدی خوشحال می شود که بیشتر می تواند بر چنین مردمی که حق خود را پایمال میکنند،حکومت کند.

باید بپذیریم که این مسأله یک ضعف فرهنگی بزرگ در کشور است که شدت آن در شهرستان ها بیشتر نمایان است.برای بدست آوردن جامعه ای دمکراتیک،باید از خودمان شروع کنیم. باید یاد بگیریم حق خودمان را پایمال نکنیم.